اکثر نویسندگان و تهیه کنندگان مطالب گیاهان دارویی در سایت های عامه پسند و مجلات زرد و ... عموما دچار این سوءتفاهم آزاردهنده هستند که یک گیاه دارویی همیشه برای همه چیز و همه کس و در همه حال دارای منافع بی شماری است و هر چه در این باره بگوییم کم گفته ایم و کلا گیاهان دارویی خیلی خوب و معجزه وار و بی خطر هستند و هر انسانی باید دست کم روزی یکی دو جوشانده (چه اسطوخودوس و چه آویشن و چه مرزنجوش و چه هر چه دیگر) بنوشد تا سالم بماند!
در نظر این افراد هیچ فرقی نمی کند که این گیاه کجا به عمل آمده و این نتایج درخشان از کدام مطالعه و بر اساس پیش فرضهای کدام مکتب طبی و بر روی چه افرادی از کدام مردم و کدام سرزمین و با چه متدی حاصل شده است! و مشخصات فردی بیمار در کنار این همه خواص منفعل کننده حیرت انگیز چه اهمیتی دارد؟
اگر واقعا گیاهی را به همین آسانی می توان برای آرامش اعصاب و آسم و سردرد و رماتیسم و تپش قلب و تهوع و سرگیجه و بیماری های ریوی و غم و اندوه و ... توصیه کرد، پس حقیقتا چه نیازی به این همه مباحث تخصصی در سبب شناسی و بیماری شناسی و علامت شناسی و تشخیص افتراقی و شناسایی کیفیات و صور نوعیه مفردات و موارد احتیاط و منع مصرف و فیتوشیمی و فارماکوگنوزی داشتیم؟
آفتاب گردان sunflower 