حنّا
ماهیت آن: گیاهی است معروف که اندازه ساق آن تقریبا یك متر است، که در هند و بنگال اندازه آن تا دو برابر قد انسان می‌رسد و ساق آن سرخ رنگ و برگ آن شبیه به برگ انار یا مورد و نازك‌تر و كوچك‌تر و نرم‌تر از آن. 
طبیعت آن: گرم و خشک مركب القوی مایل به سردی
خواص:
کاربرد آن در بیماریهای سر ، چشم و دهان:
ضماد و طلای آن با برگ گردو بطور مساوی برای بیضه و شقیقه و سردرد های ناشی از باد و بلغم مجرب است.
و نیز ضماد آن با سركه بر پیشانی جهت رفع سردرد مفید است.
و با زفت و با روغن گل برای زخم های سر مفید است.
و با روغن زیتون جهت رویانیدن موی نافع است.
و مضمضه جوشانده آن جهت زخم های دهان و قلاع اطفال مفید است.
و ضماد آن بر كف پای آبله‌دار به خصوص در ابتدای ظهور، مانع بروز آبله در چشم است.
و برای بیماریهای مربوط به معده ، كبد ، طحال ، مجاری ادرار و رحم و بیماریهای جذام و طاعون و وبا و غیره نیز مفید دانسته اند.
حنّا مضر حلق و ریه و مصلح آن: كتیرا و لعاب اسفرزه است.
تذکر: آشامیدن آن تا یك مثقال آن بلامانع و بیش از آن سمی است.
معنی بعضی اصطلاحات:
زفت: نوعی قیر سیاه و چسبنده که از درخت صنوبر بدست می آید.
قلاع: شکافی که در بیخ گوش به وجود می آید و تولید ماده ای کند که آب زرد از آن بیرون آید، و این بیماری بیشتر در کودکان بروز کند.
انتقال سایت